ลักษณะพิเศษของพื้นที่ศูนย์กลางย่อยริมทะเ

โตเกียวริเวอร์ฟร้อนต์ซิตี้ที่พัฒนาอย่างต่อเนื่องและเชื่อมต่อกับพื้นที่ริมอ่าวช่วงชิมบาชิ - ชิบาอุระ

โตเกียวริเวอร์ฟร้อนต์ซิตี้ ที่ตั้งอยู่ใจกลางพื้นที่ริมฝั่งน้ำของโตเกียวได้พัฒนาขึ้นหลังจากที่มีมติให้สร้างขึ้นเป็นศูนย์กลางย่อยลำดับ 7 รองจากชินจูกุ ชิบุยะ อิเคะบุคุโระ ฯลฯ ตาม "แผนระยะยาวขั้นที่ 2 ของกรุงโตเกียว (ค.ศ. 1986)" เมื่อมีการเปลี่ยนแปลงโครงสร้างของกรุงโตเกียวจากรูปแบบศูนย์รวมจุดเดียวไปเป็นโครงสร้างเมืองแบบหลายจุดศูนย์รวม

มีการปรับปรุงและขยายเส้นทางรถไฟสองสาย ซึ่งได้แก่　สายยูริคาโมเมะและสายโตเกียวริงไคโคโซคุเทซึโดริงไคไลน์ รวมถึงถนนสายสำคัญอย่างทางด่วนชุโตะและถนนโตเกียววังกัง ทำให้การเดินทางจากใจกลางเมืองไปยังพื้นที่ดังกล่าวสะดวกสบายยิ่งขึ้น อีกทั้งยังใกล้สนามบินฮาเนดะ และมีทางด่วนเชื่อมต่อกับสนามบินนาริตะด้วย จึงทำให้โตเกียวริเวอร์ฟร้อนต์ซิตี้เป็นจุดเชื่อมต่อการจราจรในวงกว้างและเชื่อมต่อสู่ต่างประเทศ

ในโตเกียวริเวอร์ฟร้อนต์ซิตี้ซึ่งแบ่งออกเป็น 4 พื้นที่หลัก (ไดบะ อาโอมิ อาริอาเกะคิตะ อาริอาเกะมินามิ) นอกจากจะมีสิ่งอำนวยความสะดวกเชิงพาณิชย์ อาคารสำนักงาน อาคารชุดขนาดสูง สถาบันวิจัย สถานที่จัดการประชุม สถานที่พักผ่อนหย่อนใจต่าง ๆแล้ว ยังอยู่ระหว่างดำเนินการสร้างเมืองที่เพียบพร้อมด้วยสิ่งอำนวยความสะดวกคุณภาพสูงที่ดึงเอาเสน่ห์ของพื้นที่ริมน้ำออกมาใช้อย่างเต็มศักยภาพ

นอกจากนี้ ยังมีกำหนดการที่จะก่อสร้างและปรับปรุงสถานที่จัดการแข่งขันต่าง ๆเพื่อรองรับการแข่งขันกีฬาโตเกียวโอลิมปิกและพาราลิมปิกที่จะจัดขึ้นในค.ศ. 2020 จึงกำลังเป็นที่จับตามองว่าจะเป็นพื้นที่ที่จะแสดงโฉมหน้าใหม่ของโตเกียวและเมืองหลวงในศตวรรษที่ 21 สู่สายตาชาวโลก